Ξέρεις,"φίλε",δεν μπορώ να πω.
Με προσέγγισες αρκετά καλά.
Με γνώρισες το καιρό που θα μπορούσα να κάνω παρέα μαζί σου,
μιας και δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω απ'το να κάνω παρέα με διάφορους.
Δεν μου συμπεριφέρθηκες άσχημα - το αντίθετο θα 'λεγα.
Οι εγκεφάλοι μας,όμως απέχουν.
Και πλέον,κάθε δευτερόλεπτο μαζί σου,είναι σαν το πιο βαρύ φορτίο του πλανήτη.
Δεν σε αντέχω,δεν σε θέλω στη ζωή μου.
Ποτέ δεν σου είπα πως δεν είμαι κακό σκυλί-
τι να κάνουμε,θέλω πράματα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα που ή τα 'χεις ή δεν τα 'χεις.
Είσαι ανυπόφορη,κάθε σου γήινος προβληματισμός και σκάλωμα με τρελαίνει.
Ξέρεις μόνο να με κάνεις να υποφέρω από την ανθρώπινη βλακεία με τα λόγια σου.
Η γκρίνια σου,το πόσο άσχημα είναι τα πράματα στη δουλειά,η μάνα σου κι ο αδερφός σου.
Είσαι τόσο νορμάλ,που χρειάζεσαι επειγόντως ψυχολόγο-
αυτά που δεν λειτουργούν σ'εμάς,στους νορμάλ κάνουν καλό.
Δεν σ'ενδιαφέρει καν ο θάνατος ή έστω η παράξενη αυτή ζωή,δεν μπορείς να διακρίνεις τη σουρεάλ πραγματικότητα,
δεν αναζητείς,τα στοιχεία που μας περιβάλλουν δεν σου προκαλούν αίσθηση,
οι κατάρες δεν σ'αγγίζουν και σίγουρα δεν μπορούμε ν'ανταλλάξουμε καμία κουβέντα περί άλλων.
Αφού εσύ είσαι οι άλλοι!
ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ!
Χθες στο μπαρ,ήπια 3 τζακ και δεν σου είπα ούτε μία κούβεντα.
Αν δεν σε είχα και καθόλου δίπλα μου,θα 'ταν μία σχεδόν υπέροχη βραδιά.
Με κατηγόρησες τη μέρα,πως δεν σκέφτομαι τους γύρω μου,
πως ότι φτιάχνω με τόσο κόπο το γκρεμίζω τόσο ξαφνικά.
Όταν σου απάντησα κοφτά πως έτσι είμαι εγώ,εδώ και χρόνια,
άρχισες να μου αραδιάζεις κάτι υστερικά που ματώναν τ'αυτιά μου και αρρωσταίναν το μυαλό μου
περί "αλλαγής" και "τι θα κάνεις,έτσι θα μείνεις";
Λες και σου έδωσα εισητήριο για τη ψυχή μου,λες και σου 'πα "κρίνε με",
λες και σου 'δωσα δικαίωμα να παρέμβεις,λες και ενδιαφέρομαι να ακούσω τις αποτρόπαιες απόψεις σου.
Φύγε από 'μενα
και άσε με στο δικό μου κόσμο.
Μακριά από 'σας.
Μα πως τραβάω πάντα κοντά μου όλα τα ανθρώπινα τσιμπούρια αυτού του κόσμου;
